ประเทศส่วนใหญ่ต้องการถือครองเงินสำรองในสกุลเงิน

โดยการซื้อและขายสกุลเงินในตลาดเปิด ธนาคารกลางสามารถมีอิทธิพลต่อมูลค่าของสกุลเงินของประเทศของตน ซึ่งสามารถให้ความมั่นคงและรักษาความเชื่อมั่นของนักลงทุน ตัวอย่างเช่น หากมูลค่าของเรียลบราซิลเริ่มลดลงในช่วงที่เศรษฐกิจตกต่ำ ธนาคารกลางของบราซิลสามารถก้าวเข้ามาและใช้ทุนสำรองระหว่างประเทศเพื่อประมูลมูลค่าของมัน ในทางกลับกัน ประเทศต่างๆ สามารถเข้าแทรกแซงเพื่อหยุดไม่ให้สกุลเงินของตนแข็งค่าและทำให้การส่งออกของพวกเขาถูกลง ประเทศส่วนใหญ่ต้องการถือครอง สกุลเงิน เงินสำรองในสกุลเงินที่มีตลาดการเงินขนาดใหญ่และเปิดกว้าง เนื่องจากพวกเขาต้องการให้แน่ใจว่าพวกเขาสามารถเข้าถึงเงินสำรองของตนได้ในช่วงเวลาที่ต้องการ ธนาคารกลางมักถือสกุลเงินในรูปของพันธบัตรรัฐบาล เช่น กระทรวงการคลังสหรัฐฯ ตลาดกระทรวงการคลังของสหรัฐฯ ยังคงเป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุดและมีสภาพคล่องมากที่สุดในโลก ซึ่งเป็นตลาดที่ซื้อเข้าและขายออกได้ง่ายที่สุด กองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF)ซึ่งเป็นหน่วยงานที่รับผิดชอบในการติดตามระบบการเงินระหว่างประเทศ รับรองสกุลเงินสำรองหลักแปดสกุล ดอลลาร์ออสเตรเลีย ปอนด์สเตอร์ลิงอังกฤษ ดอลลาร์แคนาดา หยวนจีน ยูโร เยนญี่ปุ่น สวิส ฟรังก์ และเงินดอลลาร์สหรัฐ ดอลลาร์สหรัฐเป็นสกุลเงินสำรองที่ถือกันมากที่สุด โดยคิดเป็นมากกว่าร้อยละ 60 ของทุนสำรองเงินตราต่างประเทศทั่วโลก 

โพสต์โดย : ตุ๊ยยยยยยยย เมื่อ 1 ก.ค. 2566 17:22:05 น. อ่าน 111 ตอบ 0